Wekelijkse column. Lezen, lachen en doorr..
7 juni 2023
Column: Stikjaloers
Lezen, lachen en doorr. #column #humor #lol
Voor alle vaders, opa's en de rest.
Stikjaloers.
Daar loopt-ie dan. Hij weet precies hoe het moet. Denkt hij zelf tenminste wel. Ik ben op alles van hem jaloers. Onbekommerd rent hij rond. Laat zich nog nét stoppen voor het oversteken. Als er een scooter langsraast met twee in capuchons verstopte jongens erop wijst hij ze na. ‘Daarom wil ik ook een hoodie, opa. Dan mag ik scooter rijden.’ Jaloers.
Zes is hij! We hebben net een uitgebreide, noem het discussie gehad over diploma’s. Hij vindt het namelijk helemaal niet eerlijk dat er geen diplopa’s bestaan. ‘Er bestaan toch ook Opa’s? En daarom wil ik dat jij er ook een krijgt. Want wij zijn vrienden en ik vind je héél lief.’ Dat verandert vijf minuten later al snel. We zijn onderweg naar school en passeren een grote plas. Herstel, ík wil die plas passeren, hij er dwars doorheen. Op mijn verbod om het te doen reageert hij bijna furieus. ‘Stoute Opa!’ Jaloers op zijn oprechtheid.
Natuurlijk spettert hij dwars door de plas. Hij gegarandeerd natte schoenen, ik een vieze broekspijp. Interesseert mij natuurlijk totaal niet, maar opvoedkundig vertel ik hem nu dat hij de hele dag met natte voeten op school zit. ‘Welnee, die zijn zo droog.’ Jaloers op zijn optimisme. Zo kun je wel ziek worden, verkouden. ‘Nee hoor, verkouden zit in je neus en mijn voeten zijn nat, Opa. Dat kan toch niet.’ Jaloers op zijn eenvoud.
Het schoolplein op lopend verlies ik zijn aandacht een beetje. Huppelend en springend telt hij hardop de cijfers op de grond van de hinkelbaan. Zijn hele gedrag en gezicht showen ‘zin in de dag’. ‘Hoi’ en ‘hallo’ roepend huppelt hij aan mijn hand. ‘Rennen Opa, ik zie de juf!’ Samen rennen we het schoolplein over. Juf complimenteert mij met mijn sprint en ik hijg ‘goedemorgen’. Mijn hand is leeg, want hij rent de deur door naar binnen. Roepend naar een vriendje. Juf pakt haar pedagogische rol en roept hem terug om mij gedag te zeggen. Ik krijg een dikke knuffel en als hij wegrent roept hij: ‘Tot vanmiddag, beste Opa van de wereld.’ Mijn trotse grijns verbouw ik met moeite tot een charmante, beleefde glimlach naar die alleraardigste juffen. Hij mag de hele dag naar ze kijken. Jaloers ben ik op hem. Op alles van hem!
Al maandenlang lang plaats ik korte verhalen van mijn belevenissen rondom mijn paardenwedstrijden en trouwkoetswerk. Maar nu een uit het dagelijkse leven voor alle moeders en kinderen om hun vader te verrassen. Kort en bondig opgetekend met een flinke scheut humor. Uitstekende reviews.
Gewoon snel bestellen, dan ken jij bij je vader aan komen. Ook leuk voor opa’s, moeders, tante’s, ooms of wie dan ook.
Bestel gemakkelijk hier https://www.boekenbestellen.nl/boek/spes-bona/9789464811124
CV.
Mijn cv. als schrijver/auteur in een notedop. Eind vorige eeuw gaf ik al enkele boekjes uit en schreef ik columns voor een wekelijks gratis huis-aan-huis blad. Reclameteksten liepen er altijd als rode draad door heen. Begin deze eeuw gaf ik voor eigen rekening een maandelijkse paardenkrant uit in Noordholland. De laatste jaren houdt ik mij vooral bezig met selfpub boeken. Zo heb ik twee humorvolle columnboeken uitgegeven over mijn belevenissen als trouw en rouwkoetsier. Zijn er inmiddels drie spannende jeugdpaardenavonturenboeken verschenen en zeer recent het praktisch instructiehandboekje ‘Van Veulen tot Menpaard’ om lekker zelf je eigen paard op te leiden. Het is ‘not done’ om vooruit te lopen maar mijn volgende boek betreft mijmeren en peinzen over het dagelijkse leven waarbij het dagelijkse leven, het lot en jijzelf centraal staat. We zeggen te vaak: later gaan we genieten.
Met BLOIDe groet
Monte Visser
